Bijna nooit
Bijna nooit zie je een vogel in de lucht
zich bedenken, zwenken, terug.
Judith Herzberg
uit: Dagrest (1984)
Een voorzichtig verwoorde waarneming van de dichteres die geen moeilijke (en ook niet véél) woorden nodig heeft om veel te zeggen.
Ik heb een bijzondere film gezien: ‘A Beautiful Day in the Neighborhood’. Tom Hanks speelt Fred Rogers. Hier vond ik iets over de achtergrond van de film uit 2019 die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. De cynische journalist Lloyd Vogel (Matthew Rhys) krijgt de opdracht om een profiel te schrijven over de geliefde televisiepersoonlijkheid Fred Rogers (Tom Hanks). Hij aanvaardt deze opdracht met tegenzin. Toch lijkt er een vriendschap te ontstaan, die Lloyd zijn visie op het leven verandert.
Hoewel die naam in Nederland waarschijnlijk maar weinig mensen iets zal zeggen, is Fred Rogers in de Verenigde Staten een icoon. In de hoedanigheid van Mister Rogers maakte hij van 1968 tot 2001 het kindertelevisieprogramma Mister Rogers’ Neighborhood, waarmee miljoenen Amerikanen (verspreid over minstens drie generaties) zijn opgegroeid. Hij was daarvoor niet alleen actief als presentator, maar ook als regisseur, schrijver, zanger, poppenspeler en nog tal van andere hoedanigheden. Normaliter kan dat al gauw de indruk wekken dat die persoon zijn ego niet in toom kan houden, maar de verhalen over Rogers schilderen hem af als een moderne heilige met een oprechte liefde voor en interesse in kinderen. En hoewel het programma door sommigen als oubollig is afgedaan, werden hierin soms zware thema’s behandeld waar veel hippere kinderprogramma’s hun vingers niet aan durfden te branden.
Here is how to be as likable as Mister Rogers.
Ha, goed voor je! Dat dacht ik ja, maar niet metéén na de opmerking over mijn bloemspiegel. Eerst dacht ik: Au! Mijn gast zag bij vertrek mijn kleurrijke werkstuk aan de kapstok hangen, en vroeg of één van mijn kleinkinderen dat geknutseld had…
Vandaag was ik in het Stadsmuseum van Harderwijk, en ik heb met bewondering naar de foto’s staan kijken die daar hingen. Daniëlle van Zadelhoff (1963) is een jaar of tien geleden begonnen met fotograferen. Haar portretten doen aan eeuwenoude schilderijen denken. Door het spel van schaduw, door de kleding, door de gezichtsuitdrukkingen, door de kleuren… Bijzonder, en nog te ziewn tot en met 26 mei 2024.
In de schemering
naar buiten. Nog veel te zien.
Binnen gaat licht aan.
Katrien Ruitenburg 