Een heel gewone dag. Ik fiets door het dorp waar ik al jaren woon. Opeens een bijzondere gewaarwording. Ik zie een stijlvol vormgegeven gevel, met de naam van het huis in sierletters. Wat zijn de bomen hoog en groen. Bewegen, leven, hier zijn. Ik ben waar ik ben, ik leef. Het is op dit moment niet vanzelfsprekend meer om er te zijn, en mijn hart stroomt vol dankbaarheid.
Het thema voor de maand mei is zelfaanvaarding.
Mezelf aanvaarden – ik doe het telkens weer. En tussendoor dus niet. Dan verwerp ik mezelf. Oefen ik genadeloos kritiek uit. Behandel ik mezelf zoals ik een geliefde nooit zou behandelen.
En dan lukt het me weer om de goede raad die ik een ander geef, ook zelf in praktijk te brengen. Wees wat milder voor jezelf. Niemand is volmaakt. Je hoeft niet te kunnen wat een ander kan. Wees jezelf.
Stilstaan is belangrijk. Het lezen van een gedicht helpt daarbij. Ik kreeg een bundel met een keuze uit de gedichten van Judith Herzberg, en het eerste gedicht daarin luidt als volgt.
Daglicht
Uit chaos van lakens en
voorgevoel opgestaan, gordijnen
open, de radio aan, was
plotseling Scarlatti
heel helder te verstaan:
Nu alles is zoals het is geworden,
nu alles is zoals het is
komt het, hoewel, misschien
hoewel, tenslotte nog in orde.
Altijd weer bijzonder dat een unieke, individuele ervaring, mits goed verwoord, door velen herkend kan worden. Universeel kan worden.
Een dag die rommelig begon, krijgt onverwacht glans door een opgevangen en herkende muziekflard. En je zou zomaar vertrouwen kunnen krijgen dat de dag misschien wel beter gaat eindigen dan hij begon. Dat jij er misschien nog wel iets van kunt maken.
In april werd bekend dat deze 83-jarige dichteres (en proza- en toneelschrijfster) dit najaar de Prijs der Nederlandse Letteren in ontvangst mag nemen.
Domenico Scarlatti
(Napels, 26 oktober 1685 – Madrid, 23 juli 1757)
Het leven is net als fietsen. Als je denkt dat er geen wind is, dan heb je hem meestal behoorlijk mee.
Dit citaat kwam ik tegen op een forum, zonder bronvermelding. Ik moet er steeds aan denken. Dankbaarheid vereist verwondering.
(afb: site PvdA Schagen)
Het thema voor de maand februari is dankbaarheid.
In mijn dagboek schreef ik (oktober 1990): Ik wil nooit meer verhuizen. Ik vind het zo belangrijk om een netwerk van contacten op te bouwen, met dienst en wederdienst, met hoor en wederhoor.
Wat ben ik dankbaar dat mijn wens vervuld is. Ik ben geworteld op de plek waar ik toen nog maar een jaar, en nu al 29 jaar woon. Daarvoor volgden verhuizingen elkaar rap op, en nu lijkt het erop dat ik hier oud ga worden. Mooi.
Na de storm van drie weken geleden (18 januari) liggen veel bomen om. Ontworteld.
Een fijn boek: Lampje van Annet Schaap. Annet Schaap heeft veel illustratiewerk gedaan, en dit dikke boek is haar schrijfdebuut. En schrijven kan ze. Ze beschrijft Lampje in contact met een woordenvloed zo: Lampje probeert in het gesprek te springen als in een draaiend springtouw. Meesterlijk!
De tekeningen heeft ze ook zelf gemaakt. Het verhaal deed me denken aan De kleine kapitein van Paul Biegel, en de illustraties aan het werk van Tonke Dragt. Het boek gaat over de stoere dochter van een vuurtorenwachter die het aansteken van het licht aan zijn dochter overlaat, overmand als hij is door verdriet om het overlijden van zijn vrouw. Drank, schaamte en gewelddadigheid vormen een pijnlijke kluwen. Na een zware storm waarin iets helemaal mis gaat, wordt Lampje weggehaald.
Ze moet werken in een groot huis waar een monster woont. Lampje is bang is en dapper tegelijk. En zo ontdekt ze dat het monster heel anders is dan iedereen denkt – eigenlijk helemaal geen monster. Er ontspint zich een verhaal dat te mooi is om na te vertellen. Het gaat over gewoon maar beginnen, ook als je geen idee hebt of je kans van slagen hebt. Over diep adem halen en de sprong wagen. En verrast worden.
In mijn dagboek van 30 jaar geleden las ik de volgende wijze 🙂 woorden. Bij het moment leven lijkt me heel belangrijk. Niet teveel betreuren, hopen of vieren, maar nú doen wat je gelukkig maakt. En: De dingen die je een voorwaarde vindt voor het ‘slagen’ van je leven, moet je niet hopen of uitstellen, maar verwezenlijken, of althans, er een begin mee maken.
Wat later ging ik nog een slag dieper: ‘Open staan’, dat wil ik graag, voor mensen en gebeurtenissen (…) Het doet er niet toe waarmee ik mijn leven vul, als ik maar bewust en gevend leef.
Ida Gerhardt schreef in het gedicht ‘Zondagmorgen’ ook over beginnen.
De zon begint met muntjes licht
te spelen op het beddelaken;
de dag is argeloos van gezicht
en stemmen in het huis ontwaken.
De aanslag van een zachte lach,
en van een kind het pril geschater
op de ondertoon van plonzend water:
Zij heft het naar de nieuwe dag.
Veelbelovend, het begin van de dag.
In het nieuwe jaar wil ik iedere maand een thema aan de orde stellen. Het thema voor januari, die prille, ongerepte morgen van het jaar, is ‘beginnen’. Ik maak gebruik van wat ik aantref in dagboeken van mezelf, en ik leg verbindingen met een boek, een film, een kunstwerk.
Ik heb in mijn dagboek van dertig jaar geleden zitten lezen. Ik dacht toen dat het mogelijk moest zijn om alles wat ik bedacht binnen een maand uit te voeren. Op het moment dat ik dat opschreef kon dat door – tijdelijke 🙂 – omstandigheden niet, maar ooit zou dat toch moeten kunnen. Ik weet nu wel beter. Dat het leven ook in de toekomst goed gevuld zal zijn, is van te voren moeilijk voor te stellen, maar de praktijk wijst het telkens weer uit.
De remedie tegen ellenlange lijsten (in je hoofd of ergens genoteerd) is tweeledig: minder willen en meer doen. Met minder willen pak je het probleem bij de bron aan. Ik vind het lastig, maar ik oefen me erin. Ik hoef niet alle plaatsen te bezoeken waar iemand anders enthousiast over is. En dat geldt ook voor kleine dingen als het uitproberen van recepten en voor grote als het smeden van banden met iemand die je sympathiek vindt.
En dan meer doen. Meer doen is vooral een kwestie van gewoon beginnen. Als iets echt belangrijk is, zet dan meteen de eerste stap, al is die bijna onzichtbaar klein. Als je niet begint, kom je zeker niet waar je wezen wilt!
