De zomer van de tientallen – tien zomerwoorden

Tien zomerwoorden

1. briesje
2. lindebloesem
3. ijsblokje
4. branding
5. zonsondergang
6. terras
7. zomerkoninkjes
8. hooi
9. loom
10. sproeten

Advertenties

Lijstje surfgeluk

Surfen op internet levert het gevaar op dat je verdrinkt in het aanbod. Tien tips voor mogelijk nog niet verkende eilanden op de wereldwebzee.

1. Eenvoudig Leven: Teunie Luijk blogt over haar eenvoudige en rijke leven thuis.
2. Routeplanner Fietsersbond: plan een zomerse fietstocht.
3. Be more with less: Courtney Carver blogt over minder kleren en klein reageren.
4. Moeders Minimalisme: Dieuwke van der Meer blogt over simpel opvoeden.
5. So Chicken: Jelle Hermus blogt over keuzes maken en niet uitstellen.
6. Zen Habits: Leo Babauta blogt over het aanleren van goede gewoonten.
7. Het Zero Waste Project: het afvalvrije leven van de zussen Nicky en Jessie.
8. Gretchen Rubin: zij onderzocht grondig hoe het kwam dat ze niet gelukkig was.
9. Growthinkers: Jelle Derckx blogt over persoonlijke groei en duurzaamheid.
10. Project Cece: alle duurzame kleding op een website.

De voertaal van de nummers 3, 6 en 8 is Engels.

Gelukkig zijn

In mijn dagboek van 4 februari 1992 schreef ik: Ik stel zoveel voorwaarden aan gelukkig zijn: creatief gekleed zijn, een bijzonder huis hebben, veel contacten onderhouden. 

De neiging om het geluk te situeren daar waar ik (nog) niet ben, heb ik nog steeds. Maar ik kan me steeds beter verheugen in mijn leven van vandaag, het hier, het nu.

Focus

Belangrijk onderwerp blijkbaar: al eerder schreef ik over het hebben van focus, op één bezigheid gericht zijn. Overal voor warm lopen loopt uit op vastlopen.

In mijn dagboek van 24 januari 1992 schreef ik: Lastig dat ik zoveel kan. Ideeën rollen over elkaar heen. (…) Probleem waarschijnlijk dat ik me niet wil richten. (…) Wat is er toch veel. Ik zou daar wat mee moeten doen. Wel nee!

Toen had ik de oplossing onder handbereik. Maar je moet je verlies ook willen nemen. Je kunt niet iedereen tevreden stellen, en de hoge eisen die je aan jezelf stelt, zul je toch echt bij moeten stellen. Steeds weer botste ik op de onwrikbare werkelijkheid en zelfs mijn harde hoofd begint het te leren. Niet alles kan, en dat is helemaal niet erg.

Martin Bril zei: Je mist meer dan je meemaakt, en dat is helemaal niet erg.

Dromen zijn niet altijd bedrog

Op 24 januari 1992 schreef ik in mijn dagboek dat ik er soms over fantaseer met een kampeerauto rond te trekken. Op allerlei plaatsen komen, mensen ontmoeten, en toch een eigen leven hebben omdat je niet steeds hoeft op te breken. “Wie weet,” zo besloot ik de fantasie. Bijzonder: toen we vorig jaar een kampeerbusje kochten, wist ik niet dat ik daar zoveel jaar eerder al over gedroomd had!

Zinloos ritueel

In het veelgelezen (uiteindelijk ook door mij) boek van Elizabeth Gilbert Eten, bidden, beminnen las ik het volgende verhaal.

Mensen die naar een tempel komen om te bidden worden steeds gestoord door een kat. De kat loopt vrijmoedig rond en de gelovigen worden afgeleid. De priester bedenkt een oplossing. Als het gebedstijd is, bindt hij de kat buiten de tempel vast, zodat de bidders rust hebben. Dat gaat goed. Jaren lang wordt de kat iedere dag een tijdje vastgebonden. De gelovigen wennen eraan. De kat is vastgebonden als zij in gebed gaan. Dan gaat de kat dood. En de bezoekers van de tempel raken in paniek. Hoe moeten zij nu bidden als de kat niet vastgebonden is?

Het vastbinden van de kat bij de tempel is een onderdeel geworden van het gebedsritueel. Een onmisbaar onderdeel zelfs. Misschien is het zelfs wel een zelfstandig ritueel.

Een ritueel is volgens mij een ingesleten gewoonte. Zoekwerk leverde nog de volgende omschrijvingen op.

1. Een door de traditie vereiste handeling of reeks handelingen.
2. Een vaste handeling die iets symboliseert. En, let op, die zonder die symboolfunctie niets betekent.

Ik moest denken aan bidden voor het eten. Is dat een ritueel? Heeft het inhoud, betekenis? Wat symboliseert het eigenlijk, het sluiten van de ogen en het vouwen van de handen? In het mooie boekje van Tish Warren, Liturgie van het alledaagse, Heilige gebruiken in het gewone leven, las ik: De gewoonte om te bidden voor mijn maaltijd oefent me om op een bepaalde manier in de wereld te staan. Het herinnert me eraan dat mijn persoonlijke ervaring niet bepaalt of iets wel of niet genade is of een wonder, en dat ik sommige van de meest verbazingwekkende geschenken zo gemakkelijk over het hoofd zie.

(bron foto: nl.depositphotos.com)

Jezelf worden

Jezelf leren kennen, jezelf worden is een proces. Steeds meer ontdekken wat bij jou past en wat niet. Dingen kunnen loslaten die anderen belangrijk vinden. Ik houd van boeken, maar niet van bezitten; ik houd van reizen maar niet ten koste van het milieu.

Op 17 september 1991 schreef ik dat in mijn dagboek. Het herlezen van mijn dagboek roept uiteenlopende gevoelens op.

• Ergernis: wat was ik naïef!
• Meedogen: wat was ik ongelukkig.
• Blijde herkenning: dit is nu nog net zo.

Maar het hierboven overgenomen gedeelte is nog op me van toepassing. Ik sta helemaal achter de voorkeur voor boeken lezen boven ze bezitten, voor de wereld verkennen zo mogelijk zonder die wereld schade toe te brengen.

En het proces van mezelf worden gaat gestaag door, en die groei zie ik graag.

(bron foto: Picasa)